وقتهــآ...
از شدت دلتنگیــــ ،
گریهــ کهــــ هیچ...!!!
دلــ♥ــَت می خــوآهــَد ؛
هــآی هــــآی بمیــــری...!
تــــو زندگــــی خـــیلی از مـــاها
یــــه شبــــایی بـــوده............
که فقط خـــــدا میـــدونه......
چه جــــوری ســـــر کردیـــــم تا صــــبح ...!!
۱۴
دی
مترسک اینقدر دستهایت را باز نکن کسی تو
را در آغوش نمیگیرد،ایستادگی تتهایی می
اورد دلتنگ تو هیچکی نمیشه
۱۴
دی
اون لحظه که گفتی یکی بهترازتوپیداکردم
یاداون روزایی افتادم
که به صدتابهترازتومی گفتم
من بهترینودارم
۱۳
دی
طایفه نُه زهی/9زهی/نخودزهی/نُهودزهی
طایفه نه زهی(نخودزهی به زبان بلوچی=نُهودزهی) یکی دیگرازطوایف بزرگ بلوچستان است که جزء پراکنده ترین طوایف است که پراکندگی جمعیت این طایفه اکنون هم درسرحد ومکران وهم درپاکستان است که اصالتشان به چاگی جایی که مزار جدشان شیخ بلانوش است برمی گردد و اکنون مرکزیت این طایفه بیشتر در خاش و سراوان و قسمت هایی از پاکستان می باشد.
نسب طایفه نهودزهی به مانند طوایف بلانوشی دیگر به شیخ حسن بلانوش می رسد که وی ازنوادگان امام حسن مجتبی می باشند ونسبشان به حضرت علی(رض)می رسدکه ازسادات هستند وبه همین دلیل است که به طوایف مربوط به او قوم سید بلانوشی میگویند.
***چون شکر و دلشاد و نخود در زمان خویش سردار 9 قوم و طایفه بوده اند به همین دلیل اغلب به این طایفه، طایفه نه زهی & 9 زهی گفته می شود. ***
به همین دلیل در بین اقوام بلوچ این طایفه بزرگ را به نام طایفه معروف نه زهی می شناسند و همچنین اسم جد این طایفه سردار نهود بوده که به این دلیل هم به این طایفه،طایفه نهودزهی هم میگویند.
سردارنهود اولین شخصی بوده است که قدیمی ترین چاه های آب را در شهرستان سراوان و در حدود چند قرن پیش حفر نموده است که هنوز هم آن چاه ها وجود دارند و هرچند وقت یک بار توسط افراد این طایفه حفاری می شوند تا آب آنها خشک نشود و اکنون هم دارای آب هستند!
چاه اصلی کمی پایین تر از گشت و پسیل قرار دارد که اکنون دارای روستایی به نام چاه نخود است که افراد طایفه نهود زهی و گمشاد زهی در این روستا زندگی می کنند و چاه دیگر در پشت،کوه دوربُن قرار دارد که فقط افراد طایفه نه زهی مالکیت آن را دارا هستند.
به همین دلیل در سراوان و در بین بزرگان،سردار نهود به اولین کسی که در سراوان،قدیمی ترین چاه ها را حفر کرده است معروف است.
پراکندگی جمعیت این طایفه بیشتردرشهرستان های
خاش:منطقه کوه بیرک ومرنتاک،شهرک اسپه،پالیزان، پی گل،گونیچ،گِرد،کوچگ و کاروندر خاش و..
ایرانشهر:سرزه،علی آباد،سردرگان،ابتر،بزماهی و...
سراوان:روستای دهی(دیهی)،کافه بلوچی،مهرستان(مگس)،آپتان،گنوک،بخشان،هیدوچ، آشار،اطراف ایرافشان،بم پشت،جالق(جالک)،ناهوک،بند سیاهان،ازگندی،گلوکان و...
سرباز،دلگان(گل مورتی)
وپاکستان: پنج گور، صاحب کهن ،سمسوری ،اطراف ماشکید و پنچگور و... می باشد
تیره های این طایفه بیشتردرروستاها واطراف این شهرها زندگی می کنندونکته ی جالب درمورد این طایفه این است که به جز یک تیره ازاین طایفه که درسراوان زندگی می کنندکه فامیلی آنها سجلا نخودزهی یا نخودیان می باشدبقیه ی تیره ها یافامیلیشان ازبزرگان این طایفه گرفته شده است یابه دلیل وصلت باطوایف دیگرسجلا فامیلیشان به فامیل آن طوایف است
وبه همین دلیل است که اکثرمردم نام این طایفه راکمترشنیده اند(البته بزرگان طوایف سرحد و مکران این طایفه رابه خوبی میشناسند)ولی امروزه دربین مردم بیشتر،تیره های طایفه نه زهی نام آشناهستندکه برخی ازاین تیره هاعبارتنداز:
(محمودزهی-شهدادزهی-عبدل زهی-واجداد زهی-سندکزهی-الله رسان زهی-رستم زهی و...)
تیره ها یا پس رند های طایفه نه زهی:
طایفه نخودزهی&نُهودزهی دارای تیره های زیادی است که مهمترین آنها عبارتنداز:
۱-الله رسان زهی:ساکن درخاش،شهرک اسپه.کله گرمُک.شندی آباد(کهورُک) ودامنه کوه بیرک و
روستاهای:محمدآباد.میرزابادو...
۲-محمودزهی:ساکن درخاش:پیگل،گرد،اسپه،کاروندر،کوه بیرک،کوچگ وایرانشهر،علی آباد،سرزه و...
3- سندکزهی:ساکن در خاش،گونیچ وکوچِگ(دشت)،گِرد وایرانشهر،علی آباد،سرزه و سراوان،مهرستان(مگس)،ماشکیل،آپاتان،کنوک واطراف ماشکید،پنج گور و سمسوری پاکستان و...
4-دامنی:ساکن درسراوان و روستای دهی(دیهی)وسرباز،آشاروپنجگورپاکستان،کافه بلوچی،اطراف نسکندوگروک ودوکی،ناک پهن و...
*5-شهدادزهی & شه دازهی(بهزادزهی و وابسته به محمودزهی)ساکن درپالیزان،پستاگ،پسکوه،رسول آباد،حق آبادوروستاهای اطراف دامنه کوه بیرک خاش
6-عبدل زهی:ساکن درایرانشهر و اطراف کوه بیرک خاش واسپه وکوچِگ(دشت)،وسوران،پسکوه،مگس(مهرستان) و...
7- واجداد زهی:ساکن در سراوان،ناهوک،جالک/جالق،بندسیاهان و...
*8- شهداد زهی:ساکن درایرانشهر،ابترو بزماهی و...
9- رستم زهی(وابسته به تیره سندکزهی):ساکن در سراوان و روستاهای اطراف
+ گمشادزهی:(وابسته به تیره سندکزهی) ساکن در ماشکید/ماشکیل,آپاتان و سوران...
+ دُرازهی:(وابسته به تیره سندک زهی) متمایزباطایفه درازهی درسراوان و ساکن در مهرستان(مگس/زابلی) و سراوان
+ شهلی بر:(وابسته به تیره محمودزهی) ساکن درخاش،کوه بیرک و روستاهای اطراف و...
مانند:شهید کمبرفرزند حاجی عیسی شعلی بر و شاعر معروف سرحدی،شاعر خدامراد شهلی بر
+ نخودزهی/نخودیان:(سجلا نهودزهی و از تیره دامنی) ساکن درمنطقه بخشان سراوان نزدیک بسیج وناصر آباد و روستاهای سراوان...
+ حملی(هملی):(وابسته به تیره دامنی و سندک زهی) ساکن درسرباز واطراف که سجلا فامیلیشان حملی است و جدا و متمایز با حملی های طایفه جمشیدزهی در سرباز هستند.
برخی از تیره های طایفه نهودزهی که سجلاً فامیل دیگری دارند:
+++فامیل هایی که با علامت + در بالا معرفی شده اند تیره هایی از طایفه نه زهی به صورت سجلی این فامیل را دارا هستند و به دلیل وصلت و وابستگی طایفه نهودزهی با این اقوام فامیل برخی از تیره های این طایفه سجلا به فامیلی گمشادزهی،شهلی بر،درازهی و... میباشد اما اصالتا وابسته به طایفه نه زهی هستند.+++
*-دارای 2 تیره شهدادزهی:توضیح چندسطر پایین تر
ارتباط نسبی طایفه نخودزهی با طوایف دیگر :
۱۳
دی
طایفه بار کزایی
از لاشار
طایفه بار کزایی
مردم این طایفه در سراسر بلوچستان ، مخصوصا در نواحی ایرافشان، دزک از توابع شهرستان سراوان،سربازو راسک از توابع ایرانشهربه سر می برند.طایفه بارکزایی از تیره های بسیاری تشکیل شده است که مهمترین آنها عبار تند از: بارکزایی،بهرامی،قایم خان زایی، ارباب، جنگی زایی، حسین زایی،دهقان، عمرا، درزاده،ملا زایی،رحمانی.
این قوم از افغانستان به ایران مهاجرت کرده اند.
بارک زایی در بلو چستان
مردم این طایفه از اعقاب امیر شاهو خان بارکزایی ساکن در افغانستان هستند.دو پسر امیر شاهو خان بارکزایی،امیر کلان خان( جد مردم طایفه بارکزایی سیستان )و امیر نایب خان ( جد بارکزایی های بلوچستان)بودند. امیر نایب خان پسری به نام عبد الله خان داشت و امیر کلان خان هم دارای پسرانی به نام های امیر بابکر خان و امیر نورا خان بود.
نخستین افرادی که از ایل بارکزایی افغانستان به سیستان کوچ کردند،میر باران خان(پسر میر عبد الله خان)،میر بابکر خان و میر نورا خان بودند که به سبب بروز اختلاف میان برادران و عمو هایشان مجبور به ترک زادگاه خود شدندو از ناحیه نوده فرخ افغانستان به سیستان مهاجرت کردند.پس از مدتی میر باران خان به همراه افراد خانواده خود از سیستان به سر زمین بلوچستان کوچ کردندو در آنجا طایفه بارکزایی را تاسیس کرد.
گذری بر اوضاع و احوال سران بارکزایی
1. سردار بهرام خان بارکزایی:سر زمین بلو چستان،برای بار دوم در سال 1220ش/1841م. تحت نفوذ حکومت مرکزی در آمد و موضوع تعیین حدود و تثبیت حدود سرحدی با کشمکشهای زیاد،سر و صورتی پیدا کرد؛ولی بر اثر سوء تدبیر و رفتار غیر انسانی برخی از حکام وقت در اخذ مالیات و غیره مجددا نفوذ و استیلای دولت،کاهش یافت و به تدریج کار به جایی رسید که دخالت ماموران دولتی کلا از منطقه بلوچستان قطع و دولت برای اخذ مالیات بلوچستان،به خانهای با نفوذ متوسل گردید.
خانهای مذکور از ضعف دولت استفاده کردند و به جای اینکه برای دولت کار کنند،پایه استقلال خود را محکم کردندو پس از مدتی هر ناحیه بلوچستان تحت نفوذ یکی از سران طوایف بلوچ در آمد و بر همین اساس سعید خان،رئیس طایفه بلیده ای ،پس از مرگ پدر به ریاست قلعه نیکشهر ، بنت و بنادر منصوب گردید.در سال 1286ش/1907م. والی ایالت بلو چستان به کرمان رفت و قوای دولتی و مرکزی حکومتی در ایرانشهر و بمپور را به بهرام خان بارکزایی و سعید خان بلیده ای و گذار کرد.
در سال 1293ش/1914م. بهرام خان در غیاب سعید خان،وارد اراضی بمپور شد و تمای زمین های انجا را تصرف کرد.
در این تاریخ جنگ جهانی اول آغاز شد و بلوچستان را نیز در بر گرفت. این جنگ سبب یک سری انقلاب ها در بلوچستان گردید.انگلیسی ها که منافع خود را در این جنگ ها می دیدند دست به یک سری عملیات نظامی در بلوچستان زدند که در همین ضمن با طوایف یار احمد زهی و گمشاد زهی به در گیرهایی پر داختند.از سوی دیگر هیات انگلیسی موفق شدند بهرام خان بارکزایی را وا دار به اطاعت کنند.
بهرام خان از سال 1296ش/1917م. حکومت تمامی مکران را به عهده داشت.وی در سال 1299ش/1920م.در گذشت.
2. سردار امیر دوست محمد خان:پس از فوت سردار بهرام خان، سرنوشت بلوچستان و مردم آن به دست امیر دوست محمد خان بارکزایی،برادر زاده سردار بهرام خان،افتاد.دوست محمد خان تا اواخر سال 1307ش/1928م. بر ایالت بلوچستان حکمرانی می کرد.تا این که حکومت مرکزی در سال 1306ش/1927م.تصمیم گرفت که به بلوچستان لشکر کشی نماید.از این رو تیپ سیستان درتابستان 1307/1928 به خاش اعزام شدو در آنجا مستقر گردید و در15 مرداد همان سال ،یک ستون توپ خانه صحرایی سوار و بهادران اول فوج بهرامی نیز از مشهد به بلوچستان اعزام گردید.سردار امیر دوست محمد خان بارکزایی با قوای دولتی جنگید،ولی سرانجام شکست خورد ودر بهمن سال 1307ش.تسلیم شد وبه تهران اعزام گردید و در تاریخ 26دی 1308 حکم اعدام نامبرده اجرا گردید.
۱۳
دی
ان یافت.
در کتاب «احیا الملوک» به نام این طایفه، اشاره شده است. امروز مرکز اصلی بامری‌ها در بلوچستان کنونی، منطقه دلگان میباشد. بامری‌های ساکن سیستان و بلوچستان و اکثریتشیعه مذهب هستند و به دامداری و کوچ نشینی مشغولند.
این طایفه شامل تیره‌های زیر میباشد:
تیره شولی بر
تیره مالکی این تیره زیرمجموعه طایفه عبدالهی میباشد.
تیره سجادی
تیره عبداللهی شامل شهدادزهی-گجرزهی -قربان زهی-خاکی زهی-مالکی-میرک زهی و.....
تیره شهدوستی
بازدید کننده گرامی شما میتوانید جهت تکمیل و بروز رسانی اطلاعات طوایف سیستان مارا یاری نمایدایمیل:saman_astf@yahoo.c
۱۳
دی
